امید حاجیلی (Omid Hajili)، یکی از چهره‌های پرآوازه موسیقی پاپ ایران، با صدای دلنشین، آثار هنری خاص و نوازندگی بی‌نظیر خود توانسته در مدت زمانی کوتاه جایگاه ویژه‌ای در دل مخاطبان پیدا کند. او با تجربه و دانش موسیقی، مسیری موفق را در هنر و سرگرمی طی کرده است. امیدوار حاجیلی، بیشتر به‌عنوان خواننده، آهنگساز و نوازنده ترومپت شناخته می‌شود، اما در کنار این‌ها، در حوزه‌های دیگری مانند بازیگری و مجری‌گری نیز فعالیت داشته است.
امید حاجیلی در تاریخ ۲ مهر ۱۳۶۲ در تهران به دنیا آمد. او اصالتاً از خانواده‌ای آذری‌تبار است که این موضوع در فرهنگ و نگرش او نسبت به موسیقی تاثیر زیادی داشته است. از همان دوران کودکی، علاقه‌اش به موسیقی و سازهای مختلف رشد کرده و این علاقه در نهایت به شغل و حرفه او تبدیل شد.
در خانواده‌ای که به‌طور غیرمستقیم با موسیقی آشنایی داشتند، امید حاجیلی بزرگ شد. پدر او بازنشسته نیروی انتظامی است و مادرش به هنر علاقه‌مند بود. برادر بزرگ‌ترش نیز نوازنده سنتور بوده و همین امر باعث شد تا امید حاجیلی از سنین کودکی به‌طور جدی به موسیقی و نواختن ساز علاقه‌مند شود. او نوازندگی پیانو را از ۹ سالگی شروع کرد و در ۱۱ سالگی به هنرستان موسیقی وارد شد.
از آنجا که امید حاجیلی علاقه زیادی به سازهای مختلف داشت، در ابتدا ویولن را انتخاب کرد و پس از مدتی به ترومپت روی آورد. در دانشگاه هنر در رشته موسیقی تحصیل کرده و در نهایت در مقطع کارشناسی ارشد موفق به دریافت مدرک خود شد. او در دوران تحصیل همواره در کنار استادان برجسته موسیقی ایرانی و جهانی قرار داشت و از این فرصت‌ها بهره برد.
امید حاجیلی حرفه موسیقی خود را از سال ۱۳۷۹ شروع کرد. او ابتدا در ارکسترهای سمفونیک تهران و فیلارمونیک تهران به‌عنوان نوازنده ترومپت فعالیت می‌کرد و سپس به‌عنوان آهنگساز و خواننده وارد عرصه موسیقی پاپ شد. اولین آلبوم او با نام “الگرو” در سال ۱۳۸۷ منتشر شد و به‌سرعت مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. او در این آلبوم سبک‌های مختلف موسیقی را با هم ترکیب کرد و همین امر باعث شد که آثارش با استقبال زیادی مواجه شوند.
پس از آن، آلبوم‌های مختلفی مانند “دارکوب” در سال ۱۳۸۸ و “حاجیلیتو” در سال ۱۳۹۵ منتشر شد که هرکدام در زمان خود از پرفروش‌ترین آلبوم‌ها بودند. او علاوه بر انتشار آلبوم، تک‌آهنگ‌هایی چون “بیا بریم بوم”، “دلبر”، “ربابه” و “وای وای” را نیز منتشر کرد که در این آثار از ترکیب سبک‌های فانک و لاتین استفاده کرده است.
امید حاجیلی به‌خاطر ترکیب سبک‌های مختلف موسیقی همچون پاپ، فانک، لاتین و موسیقی ریتمیک معروف است. او در نوازندگی ترومپت ماهر است و در بسیاری از قطعات خود از این ساز به‌عنوان ساز اصلی استفاده می‌کند. آلبوم “الگرو” که در سال ۱۳۸۷ منتشر شد، به‌نوعی معرفی امید حاجیلی به جامعه موسیقی ایران بود. این آلبوم با بهره‌گیری از نت‌های موسیقی آمریکای جنوبی و سازهای غیرمتعارف برای موسیقی پاپ، توجه بسیاری از علاقه‌مندان به موسیقی را جلب کرد.
در ادامه، آلبوم‌هایی چون “حاجیلیتو” و “دارکوب” در سطح ملی و بین‌المللی با استقبال زیادی روبرو شدند. او در این آلبوم‌ها توانسته است با استفاده از موسیقی ایرانی و غیرایرانی، مرزهای ژانرهای موسیقی را رد کند.
امید حاجیلی در دنیای موسیقی ایران توانسته با آثارش تاثیر زیادی در گسترش موسیقی پاپ داشته باشد. او با انتخاب سبک‌هایی که به‌طور خاص برای مخاطبان ایرانی طراحی شده است، به این مخاطبان نزدیک‌تر شده است. از دیگر فعالیت‌های فرهنگی او می‌توان به حضور در برنامه‌های تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی اشاره کرد که باعث شد او همچنان در قلب مخاطبان باقی بماند.
امید حاجیلی در آثار خود به‌ویژه در تک‌آهنگ‌هایش، با ترکیب فرهنگ‌های مختلف از جمله موسیقی ایرانی و جهانی، یک اثر خاص به مخاطب ارائه داده است. این ویژگی در آثار او باعث شده تا نسل جدیدی از مخاطبان موسیقی پاپ ایران جذب موسیقی او شوند.
علاوه بر فعالیت‌های موسیقی، امید حاجیلی در عرصه بازیگری و مجری‌گری نیز فعالیت داشته است. او در برنامه‌های تلویزیونی مختلف مانند “شب‌های مافیا” و “بندبازی” حضور داشت و همچنین در سریال‌های مختلف ایفای نقش کرده است. یکی از مهم‌ترین تجربیات هنری او حضور در برنامه “تی‌ان‌تی” به‌عنوان مهمان و بازیگر بود.
امید حاجیلی به‌عنوان هنرمند چندجانبه شناخته می‌شود که نه‌تنها در موسیقی بلکه در دیگر عرصه‌های هنری نیز توانسته جایگاه خود را پیدا کند.
امید حاجیلی به‌خاطر ارتباط نزدیکش با طرفداران، در شبکه‌های اجتماعی بسیار فعال است. او همواره لحظات ویژه خود را با طرفدارانش به اشتراک می‌گذارد و در کنار این‌که از طریق این شبکه‌ها آثار خود را منتشر می‌کند، نظرات و دیدگاه‌های مخاطبانش را نیز در نظر می‌گیرد. او به‌شدت به فیدبک‌ها و بازخوردهای طرفدارانش اهمیت می‌دهد و این ارتباط نزدیک باعث محبوبیت بیشتر او در میان طرفدارانش شده است.
بیا بریم بوم (۱۳۹۰)
ربابه (۱۳۹۳)
دلبر (۱۳۹۱)
وای وای (۱۳۹۲)
افتاد (۱۳۹۳)
باریکلا (۱۳۹۴)
تردست (۱۳۹۴)
