فرامرز اصلانی (Faramarz Aslani) یکی از چهره‌های ماندگار و تأثیرگذار موسیقی پاپ معاصر ایران است. او با صدای مخملی، گیتارنوازی خاص و اشعاری که اغلب خودش سروده، نسل‌های مختلفی از ایرانیان را با موسیقی خود همراه کرده است. ترانه‌های او اغلب تلفیقی از احساس، اندیشه و سبک خاص او هستند که در ذهن مخاطبان باقی می‌مانند. حضور پررنگش در دوران پیش از انقلاب، مهاجرت پس از آن و ادامه‌ی فعالیت‌های هنری‌اش در خارج از کشور، از او هنرمندی بین‌المللی ساخت که توانست ارتباط عمیقی با ایرانیان درون و بیرون مرزها برقرار کند.
تاریخ تولد: ۲۲ تیر ۱۳۲۴ (۱۳ ژوئیه ۱۹۴۵)
محل تولد: تهران، ایران
فرامرز اصلانی با نام کامل فرامرز حسین‌زاده در محله امیریه تهران به دنیا آمد و تا حدود ۱۲ سالگی در این محله زندگی کرد. در همان سال‌ها بود که علاقه‌اش به موسیقی شکل گرفت. او سپس به انگلستان رفت و در دانشگاه لندن تحصیلات خود را در رشته روزنامه‌نگاری به پایان رساند.
او با مرجان فکی اصلانی ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دو دختر به نام‌های فدرا اصلانی و رکسانا اصلانی است که هر دو نیز در مسیر هنری قدم گذاشته‌اند. فدرا در زمینه موسیقی و رکسانا در طراحی مد و هنرهای تجسمی فعال هستند.
فرامرز اصلانی پس از بازگشت از انگلستان به ایران، فعالیت موسیقی خود را در دهه ۱۳۵۰ آغاز کرد. او با سبک منحصربه‌فرد گیتارنوازی و صدای دلنشینش، خیلی زود در دل مخاطبان جا باز کرد. اولین آلبوم رسمی او با نام “دلمشغولی‌ها” در سال ۱۳۵۶ منتشر شد. این آلبوم حاوی اشعار حافظ بود که به زبان موسیقی و تنظیمی نوین اجرا شده بود و مورد استقبال گسترده قرار گرفت.
پس از انقلاب ۱۳۵۷ و محدودیت‌های ایجادشده برای موسیقی پاپ، فرامرز اصلانی نیز مانند بسیاری از هنرمندان دیگر به خارج از کشور مهاجرت کرد. او در آمریکا ساکن شد و فعالیت‌های هنری خود را از آنجا ادامه داد. کنسرت‌های بین‌المللی، همکاری با دیگر هنرمندان ایرانی در خارج از کشور و تولید آلبوم‌های متعدد، بخش مهمی از کارنامه هنری او در این دوران است.
فرامرز اصلانی در سبک موسیقی پاپ کلاسیک با تم‌های تلفیقی از موسیقی ایرانی و غربی فعالیت داشت. ساز اصلی او گیتار است و غالباً اشعار آثارش نیز سروده خودش هستند. استفاده از اشعار حافظ و مولانا، صدای خاص، ریتم‌های عاشقانه و ملایم، و ترکیب سبک‌های مدرن و سنتی از مشخصه‌های کار اوست.
برخی از مهم‌ترین آثار او عبارتند از:
دلمشغولی‌ها
آهوی وحشی
اگه یه روز
دیوار
عبور
تو
قلعه تنهایی
این آثار نه‌تنها در بین ایرانیان، بلکه در جامعه موسیقی فارسی‌زبان خارج از ایران نیز محبوبیت ویژه‌ای داشتند و دارند.
فرامرز اصلانی نقش قابل توجهی در حفظ و ترویج موسیقی فاخر ایرانی در دوران مهاجرت ایفا کرد. او با شعرهایی که مفاهیمی چون عشق، اندوه، دلتنگی، وطن و فلسفه زندگی را در بر می‌گرفتند، توانست پیوندی احساسی میان نسل اول مهاجران ایرانی و فرهنگ اصیل ایرانی برقرار کند. موسیقی او به نوعی صدای مهاجرت و احساسات پراکنده ایرانیان در سراسر دنیا شد.
او علاوه بر فعالیت‌های موسیقی، در حوزه روزنامه‌نگاری نیز فعال بود و با رسانه‌های مختلف فارسی‌زبان همکاری داشت. او در مصاحبه‌های مختلف درباره موسیقی، فرهنگ، مهاجرت و هویت ایرانی دیدگاه‌های جالبی ارائه می‌داد. همچنین، به‌عنوان مدرس موسیقی و برگزارکننده کارگاه‌های هنری در خارج از ایران، نقش پررنگی در آموزش و انتقال تجربیات خود به نسل جوان ایفا کرد.
فرامرز اصلانی در شبکه‌های اجتماعی حضوری محدود ولی تأثیرگذار داشت. صفحه اینستاگرام او گاهی با تصاویر خانوادگی، یادداشت‌هایی درباره زندگی شخصی، خاطراتی از ایران و خبرهایی درباره پروژه‌های هنری‌اش به‌روز می‌شد. همچنین بسیاری از طرفدارانش از طریق یوتیوب و پلتفرم‌های موسیقی مانند اسپاتیفای و اپل موزیک، آثارش را دنبال می‌کردند.
فرامرز اصلانی در ۱ فروردین ۱۴۰۳ (۲۰ مارس ۲۰۲۴) در مریلند، ایالات متحده آمریکا در سن ۷۹ سالگی درگذشت. او در ماه‌های پایانی عمر با بیماری سرطان دست‌وپنجه نرم می‌کرد و خود نیز در پستی این موضوع را با مخاطبانش در میان گذاشته بود. مرگ او بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های فارسی‌زبان داشت و جامعه موسیقی ایران یکی از چهره‌های ماندگار خود را از دست داد.
فرامرز اصلانی نه فقط یک خواننده، بلکه نماد یک نسل از هنرمندان ایران بود که توانست با آثار خود، پل ارتباطی میان سنت و مدرنیته، ایران و جهان، و احساس و اندیشه بسازد. او با صدایی آرامش‌بخش، اشعاری ناب و نواهایی ماندگار، میراثی هنری از خود به‌جا گذاشت که هنوز هم برای مخاطبانش تازه، الهام‌بخش و پر از زندگی است.
