ناصر عبداللهی، یکی از محبوب‌ترین خوانندگان موسیقی پاپ ایرانی، در ۱۰ دی‌ماه ۱۳۴۹ در بندرعباس به دنیا آمد و در ۲۹ آذر ۱۳۸۵ درگذشت.
زندگی شخصی و پیش‌زمینه
او در خانواده‌ای هشت‌نفره به دنیا آمد؛ پدرش عبدالرحمن عبداللهی کارگر بازنشسته و مادرش مهرنگار بندری نیایی خانه‌دار بود. ناصر عبداللهی چهار برادر و یک خواهر داشت و در محیطی هنردوست و مذهبی بزرگ شد. او در ۱۸ سالگی با فهیمه غفوری ازدواج کرد و حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نوید، نازنین و نامی بود. این زوج در سال ۱۳۸۲ به دلیل مشکلات شخصی از یکدیگر جدا شدند.
مسیر حرفه‌ای و موفقیت‌ها
ناصر عبداللهی فعالیت هنری خود را از نوجوانی آغاز کرد و در صدا و سیما و حوزه هنری استان هرمزگان فعالیت داشت. او در سال ۱۳۷۴ به تهران آمد و با معرفی محمدعلی بهمنی به انتشارات دارینوش، فعالیت حرفه‌ای خود را ادامه داد. از جمله آلبوم‌های معروف او می‌توان به «عشق است»، «دوستت دارم»، «بوی شرجی»، «هوای حوا» و «ماندگار» اشاره کرد. همچنین، ترانه «ناصریا» از او به یکی از پرطرفدارترین آهنگ‌های موسیقی پاپ ایران تبدیل شد.
سبک موسیقی و آثار برجسته
سبک موسیقی ناصر عبداللهی ترکیبی از موسیقی پاپ با ملودی‌های جنوبی و متن‌های پرمعنا بود. او با صدای گرم و احساسی خود، مخاطبان زیادی را جذب کرد. آثار برجستهٔ او عبارت‌اند از:
«ناصریا»
«عشق است»
«دوستت دارم»
«بوی شرجی»
«هوای حوا»
«ماندگار»
«رخصت»
تأثیرات اجتماعی و فرهنگی
ناصر عبداللهی با موسیقی خود تأثیرات مثبتی بر جامعه ایرانی داشت و به عنوان یکی از مردمی‌ترین خوانندگان پس از انقلاب شناخته می‌شود.
زندگی هنری و فعالیت‌های دیگر
او علاوه بر خوانندگی، در زمینه‌های آهنگسازی، تنظیم‌کنندگی و نوازندگی نیز فعالیت داشت و با هنرمندان مختلفی همکاری کرد.
شبکه‌های اجتماعی و ارتباط با طرفداران
با توجه به اینکه ناصر عبداللهی در سال ۱۳۸۵ درگذشت، او در شبکه‌های اجتماعی فعال نبود. اما پس از درگذشتش، هواداران و خانواده‌اش از طریق این شبکه‌ها با یکدیگر و با یاد او در ارتباط هستند.
ناصر عبداللهی با صدای ماندگار و آثار پرطرفدارش، همواره در یاد و خاطرهٔ ایرانیان باقی خواهد ماند.
